Έξι μήνες διοίκησης του Δήμου μας από την «Ανθρώπινη Σταυρούπολη» μας επιτρέπουν να διαπιστώσουμε τα παρακάτω:
- Λείπει η αίσθηση της ιστορικής συνέχειας. Το αποτέλεσμα είναι να επιδίδεται, αυτή η διοίκηση, σε επικίνδυνους ακροβατισμούς και να διατυπώνει βαρύγδουπες ανακρίβειες για μείζονα θέματα όπως το Στρατόπεδο Παύλου Μελά.
- Απουσιάζει η γνώση, η γνώμη και η πολιτική οξυδέρκεια με συνέπεια να εγκλωβίζεται η αυτοδιοικητική πρακτική σε δυσκολίες και αδιέξοδα στην αντιμετώπιση των μεγάλων τοπικών και υπερτοπικών προβλημάτων.
- Είναι εμφανείς η διστακτικότητα και η αμηχανία, των στελεχών της παράταξης που διοικεί, και εκφράζονται ως αδυναμία αξιοποίησης των μεγάλων πλεονεκτημάτων που κρύβονται στα σπλάχνα της πόλης μας.
Συγκεκριμένα:
1. Ένα από τα μεγαλύτερα και ωραιότερα αποθέματα γης, το Στρατόπεδο Παύλου Μελά, το θέτουν σε κίνδυνο λέγοντας «όχι» στην απόδοσή του κατά κυριότητα σε ποσοστό 91% (σε σύνολο 365 στρεμμάτων αποδίδονται στο Δήμο τα 335 στρέμματα) και «διεκδικώντας» μαξιμαλιστικά το 100%. Πλεονάζει η παραπληροφόρηση για τις προθέσεις της προηγούμενης διοίκησης και αποσιωπάται το γεγονός πως ενώ το νομικό καθεστώς που διέπει την απόδοση των στρατοπέδων κάνει λόγο για αξιοποίηση κατά 50% από το ΥΕΘΑ, η μελέτη που κατέθεσε η προηγούμενη διοίκηση αφήνει ένα 9% μόνο στο υπουργείο και μάλιστα σε σημείο που δεν αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του στρατοπέδου. Η επικράτηση αυτής της περίεργης, παράξενης, ύποπτης και πολιτικά επικίνδυνης αντίληψης μπορεί να έχει ανεπανόρθωτες συνέπειες, ως προς το χρόνο και το ποσοστό παραχώρησης καθώς και στην μείωση των πιθανοτήτων για ένταξη σε κάποιο πρόγραμμα χρηματοδότησης του έργου της αξιοποίησης του στρατοπέδου ως Μητροπολιτικού Πάρκου.
2. Άλλα έλεγαν προεκλογικά κι άλλα λένε τώρα. Ο όψιμος επαναστατισμός της προεκλογικής περιόδου μετατρέπεται μετεκλογικά σε πρώιμο ενδοτισμό και υποχωρητικότητα όπως δείχνει η στάση τους απέναντι σε ΔΕΗ, ΟΚΑΝΑ. Η «κινηματική αντίληψη» της διοίκησης εξαντλείται σε ανούσιες συζητήσεις με κάποιους υπαλλήλους κάποιων υπηρεσιών. Αυτό που ονόμαζαν «αγώνα» σήμερα μετατρέπεται σε αντισταθμιστικό όφελος και αντιπαροχή. Το «πράσινο» του προεκλογικού ΑΓΝΟ γίνεται μετεκλογικό δημαρχιακό μέγαρο και άλλα δημοτικά κτίρια. Πράσινο ή οικοδομήσιμο; Ποιος θα το αποζημιώσει; Ας πούνε την αλήθεια στο λαό της Σταυρούπολης πως οι κάτοικοι της γύρω περιοχής θα χρεωθούν με ποσά από 5000 έως 50000 ευρώ.
3. Χάθηκε για το Δήμο ένα αυτόνομο και υψηλής αρχιτεκτονικής αξίας κτίριο εμβαδού 2500 τ.μ. καθώς επίσης και μια πλατεία 1000 τ.μ. στην οδό Γωγούση, στους Αμπελώνες (ιδιοκτησία Μιχαηλίδη, Τσαμπάζη).
4. Υιοθετούν βαθμιαία και δια της πλαγίας οδού πολιτικές επιλογές της προηγούμενης διοίκησης (αντιπλημμυρική προστασία, διασπορά του ΟΚΑΝΑ, εξυγίανση του χώρου της ΔΙΑΝΑ και απόδοσής του στους πολίτες, σύνδεση της Νικόπολης στο δίκτυο της ΕΥΑΘ, κυκλοφοριακό, Μητροπολιτικό Πάρκο Παύλου Μελά) διατηρώντας παράλληλα για τον εαυτό τους το «δικαίωμα» να την συκοφαντούν και να την καταγγέλουν ως τη μόνη αιτία των κακών της Σταυρούπολης.
5. Η κοινωνική τους ευαισθησία εξαντλείται σε τροφοδότηση του Τύπου με «ανακοινωθέντα» και «καλές προθέσεις» ενώ το κυλικείο του Β΄ ΚΑΠΗ παραμένει κλειστό για έξι μήνες.
6. Είναι πια ορατή μια συμπεριφορά με χαρακτηριστικά αδικίας και διάκρισης απέναντι στους πολίτες της πόλης μας: υποχωρητικότητα σε θέματα αρχών του Σχεδίου Πόλης (περίπτωση Σινανά), παρατυπίες σε θέματα προμηθειών (περίπτωση Μανταβαλτζή) και σκληρότητα στο δικαίωμα κατοικίας (περίπτωση Πιτικάρη).
7. Αναστατώνουν τον επαγγελματικό κόσμο της Σταυρούπολης μέσα από μια πρόχειρη και επιπόλαιη εξουσιαστική αντίληψη παρέμβασης χωρίς προετοιμασία, δουλειά, διάλογο και συναίνεση. Η αντιπαλότητα με τα καταστήματα της πόλης μας προκαλεί τη σύγκρουση με την τοπική οικονομία και θα έχει αποτέλεσμα τον μαρασμό των καταστημάτων, την αύξηση της ανεργίας. Δίχως ένα ολοκληρωμένο και κοινά αποδεκτό σχέδιο μεταξύ των κοινωνικών εταίρων το οποίο θα υπερασπίζεται μια πόλη χωρίς νάυλον κι έναν πολιτη που θα κυκλοφορεί ελεύθερα στους κοινόχρηστους χώρους ενώ συγχρόνως θα σέβεται την τοπική οικονομία και εργασία.
8. Η πόλη δεν είναι πια καθαρή, δεν είναι ασφαλής και προστατευμένη.
9. Ακολουθούνται επικίνδυνες επικοινωνιακές υπερβολές, μικρογεγονότα και προθέσεις αποκτούν δημοσιότητα και ουσιαστικά ζητήματα του τόπου υποβαθμίζονται. Η απλή μετατόπιση των καλωδίων της ΔΕΗ (σε χειρότερη θέση) βαπτίζεται πολιτική νίκη ενώ το κυρίως θέμα, η λειτουργία του υποσταθμού, υποτιμάται και μπαίνει στο επικοινωνιακό περιθώριο. Η πολύ σημαντική δουλειά των τελευταίων ετών για το Στρατόπεδο Παύλου Μελά αποσιωπάται και διαβάλλεται και ανάγεται σε μείζον θέμα μια ημερίδα πλήρως αφυδατωμένη από πολιτική ουσία και με μόνη προίκα εισηγήσεις τεχνοκρατικού χαρακτήρα γνωστές από καιρό.
10. Η αμηχανία στη διαχείριση των μεγάλων ζητημάτων γης προκαλεί ένα κύμα προσφυγών και αιτήσεων για αποχαρακτηρισμό ή αποζημίωση (Κοέν, Αστρεινίδης, Παπαδήμας, Κεσίζογλου, Αλεξόπουλος και πολλοί άλλοι) και η διοίκηση αδυνατεί να απαντήσει με συγκροτημένη πολιτική.
Είναι κι άλλα. Είναι πολλά αυτά που δεν μπορεί να κάνει αυτή η διοίκηση. Ακόμη κι εκεί που βρήκε στρωμένο το δρόμο χάνεται σε ατραπούς που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο πουθενά, στην ανυπαρξία έργου. Εμείς το μόνο που επιθυμούμε και ευχόμαστε είναι να μην πάει ο τόπος πίσω και να μην πάθει ανεπανόρθωτο κακό. Αυτός ο δύσκολος μα και ευλογημένος τόπος να εξελιχθεί με επίκεντρο τον άνθρωπο, να αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί ανάλογα με τους θησαυρούς που κρύβει στα σπλάχνα του. Γιατί μόνο έτσι θα είναι μια Σύγχρονη, Όμορφη, Ανθρώπινη και Ελκτική Πόλη με ανθρώπους Αξιοπρεπείς και Περήφανους.
Διαμαντής Παπαδόπουλος
για την Ανεξάρτητη κίνηση πολιτών «Σταυρούπολη, σύγχρονη πόλη»
3 σχόλια:
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για τον κ. Δήμαρχο που άλλαξε, αναμφισβήτητα, το πρόσωπο αυτής της πόλης.
Μόνο που κ. Σερασίδη η πόλη που αλλάξατε έπαψε να είναι ανθρώπινη.
Ενδιαφέρον κείμενο που χωρά τόσα πολλά να γραφούν και να σχολιαστούν. Μπορούμε να θυμηθούμε ότι σε Επιτροπή άλλα ψηφίζει ο πρώην Δήμαρχος (ειδικός επσιτήμων βέβαια) και σε ΔΣ απουσιάζει για να μην υπερψηφίσει πρόταση που αποδέχτηκε. Χτυπιέται ο Δήμαρχος μέσω των συνεργατών του, επειδή κάνουν χρήση των νομίμων οδών που άλλοι χάραξαν ή μήπως δόθηκε κοινωνικός συντελεστής μόνο για του Μιχαηλίδη και δε θέλουμε άλλον εκεί δίπλα (έστω και για ιδιοκατοίκηση); Πόλη απροστάτευτη όταν όλες οι υπηρεσίες ήταν ανοιχτές και σε επιφυλακή (και ευτυχώς για μία περίπτωση) κατά την περίοδο του καύσωνα; Μήπως κρίνεται θετική η πρόταση να κάνουμε σχολείο στον κονόχρηστο χώρο που θα αποκτούσε ο Δήμος από τον ΚΣ του κου Τσαμπάζη; Δε θέλω να προχωρήσω σε άλλες απαντήσεις μαξιμαλιστικών κριτικών.
Βέβαια, ένας εναλλακτικός τίτλος θα ήταν: όταν η κινδυνολογία αναγάγεται σε επιστήμη.
ΥΓ by the way πώς κατακτήθηκε η απομάκρυνση του ΙΚΑ και του ΟΑΣΘ; Πώς ήταν 91% με το ΙΚΑ και τον σταθμό του ΟΑΣΘ;
ΥΓ ΙΙ Ελπίζω στο μαξιμαλισμό, Σπύρο, να μη χαθείς κι εσύ μείνε ξέχωρα κριτικός -ακόμα και απέναντι, σε θέλα έτσι όπως είσαι.
Ακατάσχετη μπουρδολογία. Η οποία θα παραμείνει τέτοια γιατί την κουτάλα ψάχνουμε πάλι
Δημοσίευση σχολίου